Świeca w świątynii

Obecność świecy w kościołach, kaplicach oraz świątyniach różnych wyznań jest naturalna i wszechobecna. Zapalamy małe świeczki jako symbol pamięci o osobach zmarłych lub jako formę ofiarowania swojej modlitwy.

Świeca zbliża ludzi do siebie, daje ciepło, poczucie bezpieczeństwa, a także odwagę i moc do stawiania czoła ewentualnemu niebezpieczeństwu.

Pierwsze wskrzeszenie ognia przez prehistorycznego człowieka miało ogromny wpływ na jego życie. Niesamowicie poprawił się jego komfort, można było wreszcie zasmakować pieczonego, ciepłego mięsa, ogrzać siebie i swoich najbliższych, obronić się przed wrogiem lub drapieżnym zwierzęciem. Bez ognia nie ma życia i dzisiaj jest to dla nas zupełnie normalne.

W tym wszystkim płomień świecy znalazł również szczególne miejsce i uznanie w obrządkach religijnych różnych wyznań. Zapalona świeca pojawia się przy narodzinach nowych dzieci oraz włączaniu ich w szeregi wyznawców danej religii, w niemalże każdej świątyni palą się świecie – gromnica na ołtarzu – od Merito Hurt pojawia się podczas ważnych uroczystości, zapalone światło świec sygnalizuje o odbywającym się właśnie nabożeństwie.

Świeczki oraz znicze palimy na grobach naszych bliskich zmarłych. Mają dać wyraz naszej pamięci oraz modlitwie o zmarłych. Zdarza się, że dzieci mówią, że zapalony znicz na grobie ma dać ciepło – ogrzewać osobę tam pochowaną. W pewnym, metaforycznym sensie, na pewno tak jest. Nasza pamięć jest najlepszym co możemy podarować osobie, której już z nami nie ma. Póki pamięć jest żywa, to tak jakby te osoby wciąż były wśród nas.

Wokół ciepła płomieni świecy gromadzimy się podczas wydarzeń rodzinnych, wieczerzy wigilijnych, także przy stole wielkanocnym.

Wielka Sobota w Kościele Katolickim, jest zwieńczeniem Triduum Paschalnego, Wigilią Zmartwychwstania Pańskiego i tym samym jednym z ważniejszych dni w roku. A nazywana jest także Liturgią Światła.